Å operere inn CI

Etter å ha fasta natta over, troppa eg opp på Haukeland fredag den 17.April klokka 06:00. Full av forventning ja, men meir trøtt, tyrst og svolten. Etter å ha kledd om til sjukehusklede fekk eg berolegande tablettar og vart liggande i korridoren og vente. I forkant av operasjonen får ein eit skriv der ein skal gjere greie for sin eigen fysiske form og medisinske historie. I tillegg får ein spørsmål om ein vil ha berolegande tablettar. I utgangspunktet tenkte eg "nei kvifor det? Eg skal no ha full narkose." Men etter å ha konferert med folk som har betre greie på dette, fann eg ut at det var best å ta slike tablettar då kroppen er meir mottakeleg for infeksjonar dersom den er stressa.

So der låg eg i korridoren på Øre-Nase-Hals vaksenpost 5.etasje i sentralblokka på Haukeland. Eg låg der uforskamma avslappa og døste frå 06:00-09:00. So vart eg trilla ned på operasjonssalen. Der vart eg møtt av anestesilegen som stilte meg dei same spørsmåla som eg hadde fått dagen i forvegen (er du allergisk mot medisin, har du lause tenner osv). Ein vert til og med dobbeltsjekka med namn og fødselsdato (kva heiter du og når er du født?). Det er no godt å vite. So fekk eg full narkose og vart overlaten i kirurgen og laget hans sine hender.

Eg vakna opp om lag 12:30 (er litt usikker på tidene her) full av kablar (til dømes: EKG) og intravenøs væsketilførsel. Eg kjende meg ganske groggy, men var verken kvalm eller svimmel. Nett dette med kvalme og svimmelheit er noko ein er oppteken av i samband med ein CI-operasjon. Ein vil for alt i verda unngå at pasientar kastar opp etter operasjonen, dette fordi det vil skape eit uheldig trykk i det indre øyret som vil vere særs pinsamt. Det tok derfor litt tid før eg fekk i meg fast føde, men eg fekk meg no nokre brødskiver utpå kvelden (og suppe og yoghurt før det). Ein anna ting som eg vart advart mot (og som eg har lese andre stader) var å snyte nasen. Det ville resultere i ei smerteoppleving som ikkje ville stå tilbake for tidlegare erfaringar. Sjå mellom anna kva Abby har å seie om dette: http://contradica.blogspot.com/2007/09/discharge-nstructions-following-ear-or.html

At eg vart svimmel som fylgje av operasjonen er ikkje so rart med tanke på ein har vore inne og operert på balanseorganet (som jo øyret også er). Dette varte omlag ei veke etter operasjonen og det seier seg sjølv at eg ikkje balanserte på line den veka (eller gjekk lange turar for den del).

Det ein kanskje er mest redd for etter ein slik operasjon er at det skal verte infisert, derfor får ein to doser med antibiotika umiddelbart etter operasjonen (intravenøst). Andre moglege effektar av operasjonen er nedsett smakssans og litt lamming i andletet. Litt av grunnen til dette er at elektroden vert lagt/ ført mellom andlete- og smaksnerven.



Andletet mitt var, heldigvis vil eg no seie, som før. Når det gjeld smakssansen er eg litt usikker. Det var ei slags lamming yttarst på venstre side av tungespissen, men også dette var forbigåande. Samla sett følte eg at operasjonen gjekk bra, men eg var sjølvklårt sliten. Og særskilt den fyrste veka etter operasjonen var det ein horisontal kvardag, der fjernsynet fekk tida til å gå.

Slik ser ein ut etter ein CI-operasjon:



I tillegg til den moteriktige Mohawk-frisyren (som berre skal vere på eine sida i år) kan me notere oss eit S-snitt som er lappa saman ved hjelp av stiftar. "Å hjelpe meg" seier du kanskje? "Kirurgisk presisjon" seier eg. Dette er kanskje noko av det argaste og mest avanserte Helse-Noreg har å by på. Kvifor nyttar ein sp stiftar i staden for å sy sting? Det veit eg faktisk ikkje, men eg vil tru at dette er meir effektivt, får såret til å gro finare og gjev eit finare arr. To veker etter operasjonen vart stiftane fjerna og eg kunne endeleg vaske håret mitt i dusjen. Eg vil kanskje ikkje gå so langt som å seie at kjensla var slik det vert framstilt i reklamane for Herbal Essences, men det var no slett ikkje so verst.

Totalt sett so kan ein no seie at operasjonen i seg sjølv og rekonvalesensen har gått bra for min del. Men det skal no seiast at ting tek tid, og ein vert fort sliten etter ein slik operasjon. Derfor er eg overbevist om at det viktig å ta tida til bruk, skrive litt på ein blogg, filosofere litt, og ta livet med knusande stor ro i tida etter ein CI-operasjon.