Ei 17.mai-helg med CI

Det er vanskeleg å setje ord på kva slags lydbilete som er i ferd med å danne seg etter ei (noko spesiell) helg med CI. Det er difor endå viktigare er det å få empirien ned på det virtuelle papiret. Når eg skriv at det har vore ei spesiell helg so er det sjølvklårt fordi det har vore 17.mai med mykje fest og moro. For at eg ikkje skulle verte heilt asosial, valte eg å halde fram med å nytte det analoge apparatet på høgre øyret samstundes som eg nytta CI på venstre. Tanken bak dette var at eg skulle nytte høgre øyret aktivt til samtale, medan venstre øyret skulle "gå av seg sjølv" og so la hjernen jobbe på halv motor. Kor vidt dette var heldig kan no drøftast, men ei erfaring gjorde eg meg. Kvar gong eg tok av meg CI-en var det nesten som om eg mista halve høyrsla. Dette tolkar eg som om at eg er i ferd med å verte vand med CI-en.

Ein annan ting som slår meg er at CI-lyden til tider kan minne om eit dårleg (analogt) høyreapparat der proppane er tette av øyrevoks, eller der apparatet har vorte utsett for fukt. Alle som har hatt høyreapparat veit at det av og til tettar seg i proppane (dersom ein ikkje reinsar dei regelmessig) og at det av og til kan verte fuktig inne i slangen som bind saman apparat og propp. Dette skapar ofte ein lyd som er kvalitativt sett dårlegare enn den "vanlege" lyden. At lydbilete går frå å vere det reine kaos til å so smått minne om noko eg har høyrt før kan jo også tolkast positivt. Men førebels er det framleis langt igjen før eg greier å forstå tale utan å ty til munnavlesing.

I tillegg til at lydbilete tidvis kan minne litt om det gamle, so verkar det som om det er lettare å skilje lydande frå kvarandre. Det verkar klart for meg no kva som er skilnaden på rennande vatn og knitrande plastposar. Det som kanskje har overraska mest er kor dominerande einskilde lydar kan vere under gitte høve. Eg nemner i fleng: fuglekvitter, lyden av rennande vatn, poteter som kokar, lyden av tastaturet når fingrane hamrar laus på det osb. Med andre ord so kan det verke som om eg høyrer ting som eg tidlegare ikkje har høyrt, eller lydar som eg før høyrte men som hadde ein tendens til drukne blant so mange andre lydar.

Litt om skilnaden mellom høyreapparat og CI, eller som det på fagspråket:
comparing apples and oranges.



Til venstre ser me den, etter mi meining, legendariske Phonak PicoForte 3. Dette er det argaste analoge høyreapparatet som finst på marknaden. Det er ytterst få apparat (eller for å vere nøyaktig det er ingen apparat som eg har testa) som kan måle seg med dette når det kjem til styrke og kraft (i volum). Til høgre ser me ein Nucleus Freedom frå Cochlear, og berre for å gjenta det som vart skrive tidlegare, so er dette den ytre delen. Mikrofonane er festa til sjølve apparatet, som sender lyden vidare til leidninga og magneten (den runde delen). Denne magneten vert festa til ein annan magnet som sitt på innsida av huda. Når desse er festa oppstår det kontakt som sender lyden som vart fanga opp av mikrofonane på apparatet. Utan at eg har særskilt kjennskap til denne teknologien so trur eg (og arrester meg gjerne om eg tek feil) at dette best samanliknast kan med ein induksjonsomn. Her må kjelane ha ein slags magnet i botn for at det skal verte kontakt mellom kokeplata og kjelen. Utan dette vil ikkje omnen virke.


Korleis ser ein person med CI ut? Jau det skal eg fortelje deg, personen kan sjå slik ut:




I morgon er det ny "mapping" oppe på Haukeland. Er som vanleg spent på kva meir eg har i vente.