Mitt innlegg krinsa mest om dei erfaringane eg hadde gjort meg frå barneskulen og fram til i dag. Ein hypotese som eg jobba ut i frå var at kanskje den tidlege introduksjonen av teknikk leia til ei slags "naturleggjering" av mitt handikapp. Med andre ord den fyrste stigmatiseringa leia til ei slags de-stigmatisering for resten av skulegangen.
Ettersom eg høyrer inn under kategorien samfunnsvitar, er det inga overrasking at eg i mitt innlegg fokuserte på dei meir sosiale aspekta ved det å vere tunghøyrt framføre den tekniske biten. Som nemnt i førre bloggpost so kom eg opp med ein fire-felts-tabell. Når samfunnsvitarar kjem opp med slike tabellar skal ein alltid vere på vakt. Og denne tabellen er heller ikkje noko unntak.
| Innovervendt | Utovervendt | |
| Låg sosial kapital | Kan ikkje Terje Vigen vil ikkje framføre | Kan ikkje Terje Vigen framfører likevel |
| Høg sosial kapital | Kan Terje Vigen vil ikkje framføre | Kan Terje Vigen framfører |
Denne modellen er ei grov forenkling av kva det vil seie å vere eit menneske. At modellen er ei grov forenkling vil vil vonleg figurere på topp 20 for årets understatement. På same måte som eit kart ikkje kan ta inn alle detaljar ved eit landskap kan heller ikkje modellen fange opp alle eigenskapane ved eit menneske. Målet med modellen var derfor å kunnne gje audiopedagogar og andre som syslar med hørselshemma elevar noko å tenkje på når det gjaldt tilpassing av undervisning. Modellen skil altso mellom på den eine sida, høg og låg sosial kapital, og på den andre sida innovervendte og utovervendte mennesker. Her har eg teke utgangspunkt i om ein kan diktet Terje Vigen utanboks eller ikkje, og kor vidt ein er villeg til å framføre diktet framføre klassa eller ikkje.
Hovudpoenget med tabellen var å problematisere bruken av teknikk i ein undervisningssamanheng. Litt av debatten på konferansen handla som nemnt om problemet med at ein del elevar ikkje ynskjer at det skal nyttast so mykje teknikk fordi det er sjenerande for eleven og fører til eit stigma for vedkommande.
Konklusjonen min var og er at teknikk er naudsynt men ikkje tilstrekkeleg for å lukkast i skulelivet. Til dømes so er storleiken på ei klasse etter mi meining meir avgjerande for kor vidt ein hørselshemma elev vil lukkast i utdanninga si. Ei lita klasse kan også gjere det enklare for dei elevane som kanskje er litt innovervendte og kanskje slit litt med å la seg nyttegjere av moglegheitene som (potensielt stigmatiserande) teknikken inneber.
Det heiter seg at den nye retninga i dagens feminisme tilseier at: det som er bra for alle er også bra for kvinner. Det er nok ikkje alltid at dette også er bra for hørselshemma elevar. Men det som er bra for hørselshemma elevar er i mange tilfelle også bra for resten av klassa. Tenk berre på kor mykje betre lydkvaliteten vert i eit klasserom som er tilrettelagt for ein hørselshemma elev. Kombinerer du det med ei relativt lita klasse (sei om lag 10-15 elevar) kan det vidare skape grobotn for riktig so god læring.
